Getting ecosexy: De Aarde en jouw seksuele aard

Onlangs kreeg ik een 'embodiment' sessie cadeau, van een vrouw in Noorwegen. Middels een Skype call van 1,5 uur begeleidde zij me in het contact maken met mijn innerlijke waarheid, puur door in te zoomen op hoe mijn lichaam reageerde op bepaalde vragen en gedachten. Het lichaam is immers heel eigen-wijs; het weet altijd alles. Kristine stelde de juiste vragen en creeerde een 'safe space', een klankbord als het ware, waarbinnen ik makkelijk steeds een laagje dieper in mijn al behoorlijk rijke gevoelsleven te zakken. Ze had me de sessie aangeboden omdat ze op Instagram had gezien hoe ik vertelde over mijn worsteling met het heimelijke en in het afgelopen half jaar steeds sterker wordende gevoel van niet doen wat ik hier te doen heb; niet voldoende impact hebben, mijn 'purpose' niet aan het leven te zijn. Lastig hierover praten met anderen want zij benoemen dan dat ik juist enorm gegroeid ben businesswise en dat ik met al mijn social media uitingen en online & offline diensten wel degelijk heel veel impact heb op het leven van veel mensen.

Dat klopt. Op hun intieme leven, hun seksleven. De relatie met zichzelf, hun lichaam, hun seksualiteit, hun partner. Absoluut niet onbelangrijk. Maar de laatste twee jaar voelde het voor mij steeds leger, te hol. Ik miste een bepaalde grond, een voedingsbodem. Er miste iets. Natuurlijk speelt mijn eigen reis van seksuele heling, van schaamte door trauma naar bevrijding, een enorme rol in waarom ik oprecht en intens gepassioneerd ben over het inspireren en empoweren van anderen op weg naar een schaamteloos seksleven. Daarover vertel ik in mijn in april j.l. gehouden TEDx Talk. Maar als dit écht mijn missie was, waarom viel ik dan zo vaak huilend in slaap het afgelopen half jaar?

Tijdens de embodiment sessie overspoelde plots mij de herinnering van waarom ik nu werkelijk ben gaan werken met seksualiteit. Met seksualiteit pur sang that is. Want toen ik in 2010 begon als zelfstandige had ik nog een heel andere missie. Ik wilde mensen inspireren zich meer te verbinden met 'de natuur', middels hun eigen natuur.

Als klein meisje heb ik altijd een enorme liefde gehad voor de natuur en dieren. Ik begreep eerlijk gezegd mensen ook niet; daarom ben ik maar Psychotherapie en Sociale & Culturele Antropologie gaan studeren, om de individuele en culture psyche van de mens beter te begrijpen. Terwijl ik liever dierenarts wilde worden; maar na een dagje meelopen op m'n 12e zag ik dat je dieren ook flink pijn ziet lijden en dat kon mijn meisjeshart niet aan, dus dan maar mensenarts worden. Ik was WNF ranger, had een dierenclubje in de buurt opgericht, liet mijn moeder rozendoorns uit slakken halen en zette deze in geknutselde schoenendozen-huisjes, was lid van de Penny, en zat het liefst in een boom in het bos of naar de paarden te kijken in het gras bij een boerderij. In mijn pubertijd verdiepte ik me in Wicca en Paganisme; een natuurreligie dat een diepe verbondenheid met moeder Aarde-Gaia ervaart en het vrouwelijke aanbid. Ik liep op de middelbare school zelfs rond met een boek met spreuken en schaarde me als buitenbeentje bij de 'goths'.

Na mijn master antropologie aan de VU en simultaan een NLP opleiding afgerond te hebben, gaf ik me op voor het vrijwillig bouwen van een ecologisch huis in Brabant. Tegelijk dook een Brit op met zijn zoontje; hij begeleidde een zgn. trance dance met een live band met Afrikaanse trommels. Hij vroeg of ik op zijn kosten meeging naar Portugal om op zijn zoontje Juan te passen wanneer hij danslessen begeleidde. Ik ging mee en de liefde bloeide op. In de 2,5 jaar van die relatie hebben we ons samen privé en professioneel verdiept in sjamanisme en tantra. Sjamanisme in een oud-inheemse spirituele zienswijze die er vanuit gaat dat werkelijk alles bezield is en met elkaar verbonden is. Stenen, bomen, dieren, de mens, enzovoort. Er is een diep respect naar alles dat leeft. Tantra betekent letterlijk 'verweven' en is een oud-Indiase zienswijze die er vanuit gaat dat dingen en gebeurtenissen, evenals alle lagen in het menszijn, met elkaar verweven zijn. Het gaat er ook vanuit dat door alle lage in het menszijn te verbinden, je je seksuele energie in je stuit kunt cultiveren en circuleren tot aan je kruin voor momenten van verlichting. In de jaren '70 is vooral dit aspect van seksualiteit overgewaaid naar de VS en Europa vanuit India, o.l.v. de Bhagwan/Osho, dus meestal wanneer we het in het westen hebben over tantra, gaat het over seksuele (neo/fusion) tantra. 

Waar sjamanisme gaat over dieren, de natuur, de wildernis, de Aarde.. gaat seksuele tantra over onze eigen dierlijkheid, innerlijke natuur, wildheid, ons eigen stukje Aarde. As above so below. As within so without. Mijn associatieve brein zag de brug tussen deze werelden en ik wilde mensen helpen die brug over te steken. Ik bedacht me, als mensen bewuster en intenser zouden proeven, ruiken, horen, zien en voelen... als ze hun zintuigen zouden ontwaken en zintuiglijke capaciteit zouden vergroten, dan zouden ze niet alleen letterlijk en figuurlijk als van nature meer contact maken met zichzelf en hun lijf, maar ook met de wereld om hun heen. Uit het hoofd en in het lijf en hier & nu. Ik zag sensualiteit als dé (en bovendien een heel plezierige) sleutel tot meer bewustzijn, tot meer compassie en liefde voor de wereld.

Ik ontwikkelde 'Shamantric Dance'; workshops waarin ik 'shamanic' en 'tantric' dance met elkaar verweefde. Het trok mensen aan die al iets hadden met ofwel sjamanisme of met tantra, maar nou juist net niet die mensen voor wie die werelden nog helemaal nieuw waren. Ik wilde uit die veilige bubbel, van mensen die al heel bewust probeerden te leven en mijn workshops enthousiast ontvingen. Meer 'mainstream', waar het werk in mijn ogen harder nodig was. Ik besloot het beestje meer bij de naam te noemen; shamanic werd eco en tantric werd sexy. Voila. Ecosexy. Ik werkte aan een nieuw netwerk maar daar snapte men al helemaal niks van ecosexy gebeuren en hoe ik de natuur en onze seksuele natuur probeerde te verbinden. Iets met seks hebben in het bos ofzo? Terwijl voor mij de link tussen onze seksualiteit en natuur zo evident is. We zijn zoveel dierlijker en instinctiever dan we over onszelf denken. We denken dat we weloverwogen beslissingen nemen, maar feitelijk beslissen we alles op basis van instinct, vanuit het reptielenbrein. Vervolgens rationaliseert de neo-cortex waarom we die beslissing zogenaamd namen. Toch zijn we in onze huidige samenleving dat bewuste contact met dat dierlijke en instinctieve kwijtgeraakt en hebben we onszelf tegenover de natuur geplaatst om haar te gebruiken voor ons gewin en comfort, in plaats van er onderdeel van te zijn.

Ik las een quote van businesscoach Marlie Forleo: "Sell them what they want, give them what they need", en tsja, sex sells, dus besloot dat ik de hele communicatie rond eco/natuur naar buiten toe moest loslaten en me in mijn sales vooral moest richten op seksualiteit. Ik had dus een verborgen agenda. En die agenda raakte steeds verder verborgen tot ik zelf niet meer wist dat ik 'm had. Ik ging helemaal op in mijn titel als Sexual Empowerment Coach en later, toen ik mijn werkzaamheden uitbreidde voorbij enkel coaching & workshops naar ook online diensten om uiteindelijk locatie-onafhankelijk te kunnen werken, als sexpert. De media vond mij steeds vaker en wilde me graag in hun uitingen seksuoloog noemen, want dat zou meer status/herkenning geven dan de term sexpert. Ik besefte dat ik mezelf ook wat in de vingers sneed door stug de nogal brede term sexpert te blijven gebruiken; niemand gebruikt dat immers als zoekwoord op Google. Als ik mijn boodschap wilde verspreiden, kon ik beter een titel gebruiken die de media hanteert. En zo probeerde ik steeds meer mezelf in het keurslijf van een seksuoloog en online ondernemer te passen. 

Het is heel pijnlijk, als je zo sterk het gevoel hebt dat je niet doet wat je zou moeten doen, dat je de connectie somewhere along the way bent kwijtgeraakt - ook al klinkt het in alles wat je doet nog wel door. Als klein meisje had ik zo'n levendige droom en missie, het gevoel hier te zijn voor iets groots, iets zinvols dat ik zou bijdragen aan de wereld. Ik stelde als hoogsensitieve en hoogbegaafde 12-jarige al de grote existentiele vragen als 'Waar kom ik vandaan? Waarom ben ik hier? Wat heb ik hier te doen?'. Remember. Herinner jij jouw droom nog, als klein kind? Waarop jij jouw licht zou laten schijnen? Pink Floyd zong het zo mooi: "Remember when you were young, you shone like the sun. Shine on you crazy diamond."

Vergetelheid is de grootste zonde, een heel menselijke wel. Pink Floyd zong ook: "Hello? Is there anybody in there? The child is grown. The dream is gone. I have become comfortably numb.". Comfortabel verdoofd. Maar die comfort is van korte duur en heeft een hoge prijs, betaald door de planeet met al haar flora en fauna, en onze kinderen en kleinkinderen. We raken allemaal gevangen in de ratrace, de mindset van economische groei. Van veel-meer-meest. Goed-beter-best. Groot-groter-grootst. Er is niks mis met (veel) geld verdienen; integendeel, je kunt er juist ook zoveel goede dingen mee doen. Maar in de nauwe focus op geld verdienen zou je zomaar je blik op het grotere geheel uit het oog kunnen verliezen. Die luxe hebben we niet meer. De olifant staat niet alleen maar in de kamer, maar staat ook in de hens. En ook al heb je het gevoel dat je hem niet benoemen mag, doe het toch. Ook al is de spiegel confronterend, kijk toch. We hebben de luxe niet meer weg te kijken. Het is tijd onze oogkleppen af te doen. 

Vandaag 29 juli is het Earth Overshoot Day. De dag die door onderzoeksorganisatie Global Footprint Network wordt gedefinieerd als het moment in het jaar waarop mensen wereldwijd al meer voedsel en natuurlijke hulpbronnen hebben verbruikt dan de aarde in twaalf maanden kan voortbrengen. Vanaf vandaag teren we de rest van het jaar op de reserves van de planeet, zegt het Global Footprint Network. Op krediet van de Aarde, met heel ongunstige voorwaarden. Hierdoor verbruiken we dit jaar 1,75 aarde. Er is genoeg voor iedereen, maar niet voor iedereens hebzucht. Dat leidt tot minder biodiversiteit en meer ontbossing, bodemerosie en CO2 in de atmosfeer.

Al sinds 1970 verbruikt de mensheid elk jaar meer grondstoffen dan de aarde kan maken. Onder andere doordat we nu met twee keer zoveel mensen zijn als toen. Onze ecologische voetafdruk is met ons bestaan per definitie al groot. Maar we kunnen wel ons best doen die te minimaliseren. Omdat het 't juiste is. En dat doen we niet door te wijzen naar andere landen, de overheid, het bedrijfsleven of bankwezen. Allen hebben we ons aandeel, niemand heeft nog schone handen, en het is aan ons allen ons stukje verantwoordelijkheid te nemen en te doen wat we kunnen.

 We verbruiken niet meer, maar misbruiken haar. De manier waarop we omgaan met de Aarde, is in mijn ogen een holografische reflectie van hoe we omgaan met ons eigen stukje klei, ons eigen lijf. De manier waarop we de natuur, moeder Aarde uitbuiten, leegroven en verkrachten, is niet heel anders van hoe onze patriarchale cultuur vrouwen uitbuit en misbruikt. Meer in verbinding met het lijflijke en vrouwelijke, betekent meer verbinding met de wereld om ons heen. Het roer moet om. Drastisch. We moeten andere systemen creeeren en daar hebben we eerst een ander bewustzijn voor nodig. Immers, zoals Albert Einstein al zei: ​"Problems cannot be solved at the same level of awareness that created them."

Ik hoop mijn online bereik te mogen gebruiken om bij te dragen aan bewustzijnsverandering; ik zie het als een indirecte handafdruk: een positieve impact om mijn ecologische voetafdruk te verkleinen, bijvoorbeeld door anderen te inspireren en tips te geven hoe duurzamer te leven. Denk aan meer plantaardig eten (vegan worden is de beste keuze die je kunt maken voor mens, milieu en dier), vaker met de fiets, afval scheiden en energie besparen. Ik weet ook niet alles, ik doe ook niet alles perfect of zelfs maar zoals ik het zelf graag het liefst zou willen. We zijn zo afhankelijk geworden van de huidige systemen en manieren van doen en consumeren. Maar consuminderen is iets wat we sowieso allemaal al kunnen. Daarom beloof ik vanaf vandaag voor de rest van het jaar zo min mogelijk op krediet van de Aarde te leven, door niks nieuws te kopen wat niet essentieel is. Geen nieuwe kleding, 'hebbedingetjes', meubels of onnodige electronica. Consuminder je mee? Dan schuiven we hopelijk de datum van de Earth Overshoot Day elk jaar 5 dagen verder, zodat we in 2050 weer quite staan met de Aarde. Zie het als een challenge. Deel hoe jij bijdraagt met de hashtags #ConsuminderMovement en #MoveTheDate.